25 maart 2022, dag 5

Psalm 107 vers 6 ( vers 7 is voor morgen)

Zij, die gebonden zaten

In schaduw van den dood,

Omdat zij God vergaten,

Vervielen in dien nood.

Toen werd hun wreev'lig hart

Verneêrd door zwarigheden;

Zij struikelden, hun smart

Werd hulpeloos geleden.

Tekst van de dag:

Lieflijke woorden zijn een honingraat, zoet voor de ziel, en genezing voor de beenderen.

Spreuken 16:24 

Vrijdag, de 5e dag van deze reis. Om half 7 werd er aan Hans en Eduard gevraagd of ze vluchtelingen naar het station wilden brengen omdat ze te weinig chauffeurs hadden. Dit deden ze en toen ze terug kwamen werd het tijd om eens heerlijk te gaan douchen. Een voor een konden we gebruik maken van de douches op het terrein die speciaal voor de vrijwilligers zijn neergezet. De douches waren heel klein maar brandschoon! Martin had daarvoor gezorgd hoorden we savonds. De douches en het onderhoud daarvan werd volledig geregeld door een Frans bedrijf die speciaal voor deze situatie hier naartoe gekomen zijn met de douches. Ook de dixi's zijn een stuk schoner omdat ze nu 2 keer op een dag schoongemaakt worden. 

Het was deze dag niet heel mooi weer en kouder als onze eerste dagen, maar gelukkig regende het niet en geven ze dat ook niet op, echt iets om dankbaar voor te zijn! Het ontbijt was weer heerlijk, er was weer scrambled egg, smiddags was er broodje rookworst en savonds hadden we pasta met een aparte soort soepachtige brei met grote stukken wortel, zuurkool en aardappel. Als we William moesten geloven was het heerlijk maar Hans zijn gezicht vertelde echt heel wat anders😂. We hadden het ook niet zelfgemaakt maar gekregen van mensen hier, misschien is het typisch iets Pools en vinden de mensen het hier heerlijk🤷🏼‍♀️. 

S'ochtends waren Henk en William boodschappen gaan doen, maar het duurde op een gegeven moment zo lang, we maakten ons een beetje zorgen over waar ze bleven totdat Hans een appje kreeg dat ze aangehouden waren door politie omdat ze te hard hadden gereden🤦🏼‍♀️. De agent was ronduit chagrijnig tegen ze en daarom vond William het een goed idee om hem wat zloty's aan te bieden voor een heerlijke kop koffie met z'n collega. Dit kon de agent niet waarderen en op een gegeven moment was William rondjes om de bus aan het rennen met een boze agent achter zich aan😂. De agent kreeg Wil te pakken en had hem al met 1 hand in de boeien toen hij zich bedacht en Henk zich ermee ging bemoeien. Al met al een lompe toestand, maar we hebben allemaal in een deuk gelegen om het verhaal wat uiteraard in geuren en kleuren verteld werd!😂. 

De rest van de dag verliep rustig, we hadden een gestage stroom mensen voor de tent en af en toe konden we zelfs met z'n allen heel even (2 minuutjes ofzo) pauze houden. Rond 17.00 uur werd het buiten ontzettend druk. We wisten niet wat er aan de hand was, maar Debbie kwam later aanlopen om te vertellen dat er binnen luizen en ratten waren, waardoor de hele boel ontsmet moest worden en alle mensen tot 10 uur savonds buiten moesten zijn. Wij dachten dat we dus ook wel druk zouden zijn tot 10 uur savonds maar dat was niet het geval. Het was een triest gezicht. Nu pas zagen we wat voor mensen er binnen zaten en dat er veel mensen echt hopeloos zijn. Ze zaten daar maar buiten voor zich uit te staren, het was verschrikkelijk koud buiten en de meesten hadden niet genoeg spullen bij zich om zichzelf warm te houden. Gelukkig werden er dekentjes uitgedeeld, maar er liepen er ook al een aantal die onderkoeld waren geraakt. De kinderen werden geanimeerd door een soort disco en films. Of ze speelden tussen de volwassenen door. Deze kids zijn al wel wat gewend. We hoorden van Martin namelijk dat veel van hen ergens in Oekraïene bij een treinstation 6 dagen buiten hadden gezeten, zonder matras of bed en dekens. Zo triest☹️. Ook hoorden we vanavond nog meer van Martin over de mensen die binnen zaten. Hij vertelde ons over een jongen die hier al drie en een halve week is, maar die nergens naartoe kan omdat hij volgens het systeem niet bestaat. Hij is nergens bekend en staat ook niet in het geboorteregister. Zijn situatie is uitzichtloos en hij ligt de hele dag voor zich uit te staren op bed. Een ander verhaal is een moeder met 3 kinderen die mentaal zichzelf niet meer is. Haar man moest ze achterlaten in Oekraïene en ze moest met haar gezin vluchten in barre omstandigheden en met weinig meer dan een paar tassen. Ze zag het niet meer zitten en haar kinderen zorgden voor haar. Ze droegen de tassen en namen haar aan de hand. Weer een ander verhaal is een vrouw die hier aankwam en haar koffer op de loopband legde, waarna haar koffer open klapte en alles eruit viel, de vrouw stond als aan de grond genageld en begon te huilen. Heel haar leven zat in de koffer en dit was echt de druppel. Ik zal maar ophouden want vrolijk worden we hier absoluut niet van. Gelukkig zien wij vooral blije mensen voor de tent. Omdat wij de hele dag bezig zijn met uitdelen hebben we niet echt tijd om met de vluchtelingen te praten en om hun verhalen te horen, ze komen bij onze tent en zijn bij ons vooral heel blij met het goede eten wat ze krijgen. We hoorden van Martin dat toen we aankwamen er nog verschillende zieken binnen waren door de slechte hygiëne (en voedselvergiftiging) hier maar sinds dat wij er waren en wij ontzettend gebrand zijn op de hygiëne rondom het eten er geen zieken meer bij zijn gekomen. Sterker nog, iedereen is opgeknapt en er zijn geen zieke mensen meer in het gebouw. Ook hoorden we van Martin dat de luizen en de ratten waarvan we hoorden helemaal niet binnen zaten, ja misschien een enkele, maar dat het gebouw gewoon vies was en dat het schoongemaakt moest worden. Het is goed om te zien dat er zo goed word gezorgd voor de mensen en dat hygiëne hier belangrijk is! Deze dag hebben we weer afgesloten met elkaar door het zingen van psalm 68 vers 10 (Martin vond het zo bijzonder dat hij het heeft gefilmd) en we hebben met elkaar gedankt. Daarna liet Martin ons nog zien hoeveel mensen er vandaag binnen waren gekomen, dit waren er 669 en er waren er ongeveer 400 weer weggegaan. Als we het zo een beetje uitrekenden betekende dat dus voor ons dat we ongeveer 2 porties per persoon hebben weggegeven over heel de dag🤯. Dat is veel meer dan dat de kantine binnen doet!! Al met al mogen we ervaren dat we gezegend worden op deze manier, en dat we ontzettend worden gewaardeerd. Het is om stil van te worden. 

Wij willen jullie nog een keer dringend vragen om voor ons en de mensen hier te blijven bidden, en willen jullie bedanken dat het ook al gedaan wordt! 

Tot morgen!